Column: “Ik weet waar je woont!”

Persoonlijk heb ik niet zo veel met naar gedrag te maken. Ik word wel eens rechts ingehaald en zie mensen bellen achter het stuur. En als ik onze vuilniszak naar de container breng raap ik wel eens wat zwerfvuil op dat iemand anders achterliet. Maar verder ontmoet ik veel kerkmensen, die komen vaak naar onze zondagse training in naastenliefde en ze zijn meestal heel sympathiek, dus wat dit betreft heb ik het niet zo moeilijk.




Maar bijna twee op de drie doktersassistenten hebben de afgelopen twee jaar te maken gehad met fysiek of verbaal geweld, zo bleek uit een enquête van hun beroepsvereniging. Eén van hen zegt dat patiënten steeds veeleisender en brutaler geworden zijn. En er worden ernstige bedreigingen en incidenten gemeld.

Ik sprak een assistente van één van de huisartspraktijken in ons dorp en zij vertelde dat fysiek geweld eigenlijk niet voorkomt. Gelukkig maar en hopelijk geldt dit voor heel ons dorp. Maar geweld met woorden komt wel regelmatig voor. Patiënten zijn bezorgd, willen direct geholpen worden en worden boos als dat niet kan.

Zoals bekend worden ook buschauffeurs, conducteurs en mensen van politie, brandweer, ambulance en andere publieke functies worden vaak met agressie geconfronteerd. En de toon op social media is vaak bijzonder kwetsend en ongenadig.

De nieuwe SIRE-campagne heet #DOESLIEF en betekent een uitnodiging aan ons allen om wat aardiger of vriendelijker met elkaar om te gaan. En dat kan natuurlijk best want iedereen heeft ook een sympathieke kant en we hopen ook allemaal dat anderen ons met een beetje respect of vriendelijkheid benaderen.

De doktersassistente die ik sprak vertelde dat die harde woorden je nog lang bijblijven, maar dat zij dan toch probeert om de volgende patiënt weer onbevangen te woord te staan. Dat vind ik wel erg moedig en even dacht ik dat ik een engel hoorde.

VAN BRAM 
predikant in Bodegraven

 

Advertentie

blank

blank

blank

blank

blank

blank