Als negenjarige jongen zette Diederik in 1954 zijn eerste stappen op het hockeyveld van de Nijmeegse Mixed Hockey Club (NMHC). Nu, 71 jaar later en inmiddels 80 jaar oud, neemt hij afscheid van de sport, bij Hockey Club Reeuwijk Bodegraven, die zijn leven zoveel kleur en betekenis heeft gegeven.
Geboren in februari 1945, in de hongerwinter maar net na de bevrijding van Nijmegen, groeide hij op in een gezin waar hockey vanzelfsprekend was. Zijn ouders ontmoetten elkaar langs de lijn van het Hilversumse hockeyveld. Geen wonder dat hij op jonge leeftijd met stick en bal kennismaakte en opgroeide op en langs het hockeyveld.
Zijn hockeycarrière bracht hem langs vele clubs: van de Kromhouters in Tiel/Geldermalsen en Victoria in Rotterdam, tot zelfs een internationale periode bij “Kombinasi” in Jakarta. Daar maakte hij deel uit van toernooien in Hongkong, Bangkok, Kuala Lumpur en Singapore. Toen hij in 1979 met zijn gezin terugkeerde naar Nederland, vond hij zijn plek in Reeuwijk.
De toenmalige Reeuwijkse Hockeyclub (HCR), toen nog met een houten clubhuis en één grasveld, voelde meteen als thuis. Al snel nam Diederik een actieve rol op zich: hij werd penningmeester en hielp de vereniging groeien. Met veel anekdotes uit die tijd kan hij een boek vullen: van lijnen kalken in ruil voor een fles jonge jenever, tot de bouw van een nieuwe bar en de komst van het eerste kunstgrasveld.
“Het ging niet alleen om hockey, maar vooral om samen bouwen aan een gemeenschap,” blikt hij terug. Het clubleven betekende voor hem destijds vriendschappen, betrokkenheid en een warm welkom voor zijn hele gezin. “Maar ook dat is wat de club nog steeds biedt aan haar ledend.”
Na de fusie van de clubs in Bodegraven en Reeuwijk tot HCRB, bleef hij betrokken en actief speler. Een regelwijziging van de KNHB – het afschaffen van buitenspel – gaf hem zelfs op latere leeftijd een nieuwe impuls. “De tip-in werd mijn wapen. Tijdens mijn afscheidstoernooi afgelopen september scoorde ik, op mijn tachtigste, nog drie keer. Een mooier slotakkoord had ik me niet kunnen wensen.”
Met een diepe buiging neemt Diederik afscheid van het veld. “Ik ben Reeuwijk, HCRB en alle leden ontzettend dankbaar voor een prachtige tijd.” HCRB bedankte Diederik voor zijn jarenlange trouwe dienst in allerlei functies en als oudste lid. Wij zullen hem missen in het veld, maar hopen hem zeker nog langs de lijn te vinden.
