Maandag 14 december begon mijn revalidatieprogramma. Ik kreeg in de ochtend een sms van de polikliniek dat er om 11 uur een fysiotherapeut langs kwam om het e.e.a. te bespreken. Hij kwam een klein testje bij me af nemen en ’s middags rond 13:00 uur zou er een grotere test zijn. Aan de hand van deze gegevens rolde hier een rooster uit.
Daarna werd de beweeglijkheid van mijn gewrichten gemeten. Rond 13:00 uur had ik een grotere test waarin gekeken werd naar mijn houding, mijn balans en coördinatie. Na de testen gaf de therapeut wel aan dat zij niet met zekerheid kon zeggen dat ik na dit programma weer 100% functioneer, zoals ik voor mijn ongeluk deed en dat ze niet zeker wist of ik ooit weer kon gaan dansen net als vroeger. Dit zei ze gezien mijn hersenschade en dat het ongeluk alweer 2,5 jaar geleden is. De eerste 2 jaar na zo’n ongeval zijn het belangrijkst, want hierin leren de hersenen nieuwe verbintenissen te maken en zo weer ‘’nieuwe’’ functies uit te voeren. MAAR het team gaat zich 150% inzetten om dat wel waar te gaan maken. Dit was even een domper voor mij, maar ergens wist ik dit al van de neurologen en revalidatiearts in Nederland. Maar ik blijf hoop houden en doorzetten!
Om 17:00 uur was het zover, mijn eerste therapie ging van start. Deze week bestaat mijn rooster voornamelijk uit diverse therapieën voor mijn balans, het creëren van een smaller loopspoor, coördinatie en houding. Zij zijn hier heel erg gefocust op mijn houding. Ik dien mijn bekken meer naar voren te kantelen voor een betere houding en stabiliteit. Ik heb in deze week meer geleerd over mijn houding dan die 2,5 jaar in Nederland met diverse therapieën.
Woensdag
Woensdag werd er een nieuwe therapie bij mij uitgevoerd. Dit was een therapie met elektroden. Deze elektroden werden op mijn rechterarm en hand geplaatst. Op het scherm voor mij zag ik een vierkant, cirkel of driehoek afgebeeld en een potlood. Dit potlood gaf aan welke lijn ik moest tekenen of waar mijn hand zich moest bevinden. Ik moest deze zelfde positie volgen met mijn eigen potlood. Ik voelde bij het verplaatsen van mijn hand andere trillingen op mijn arm en hand. Deze trillingen worden naar de hersenen gestuurd, zodat de hersenen leren om een handeling op de juiste manier en snelheid uit te voeren.
Het team van therapeuten bestaat uit jonge mensen van tussen de 25 – 30 jaar. Een erg leuk team. In verband met het corona-virus werken zij in twee shifts. De mensen die intern, zoals ik, zitten, zitten in de 2e shift van eind middag tot avond. De rest van de dag bestaat uit een wandeling maken en boodschappen doen in de ochtend en ’s middags relaxen en opladen voor mijn intensieve programma ‘s avonds.
Het was een intensieve 1e week, maar wel een hele leuke. Ik kijk uit naar mijn tweede week!
Srdačan pozdrav i čuvajte se!
