Toen Corita afstudeerde aan de Pedagogische Academie, zag de onderwijswereld er stukken anders uit dan nu. Ze moest vechten voor een baan, maar inmiddels heeft ze haar plek in Bodegraven gevonden, en wel als ‘juf Corita’. Ze onderwijst inmiddels ‘kinderen van kinderen’ in haar klassen, en voelt zich als een ‘vis in het water’. Ze verdiept zich niet alleen in de (kinder)kennis van de toekomst, maar ook in de geschiedenis van het dorp waar ze lesgeeft, samen met haar man Marcel. Nu heeft Corita zelf de pen opgepakt, en kan Bodegraven-Reeuwijk een kijkje nemen in haar leven.
Naam: Corita Meijer-Aalbers
Woonsituatie: Samen met Marcel en Frederique woon ik in Bodegraven. Onze zoon Bastiaan woont in Hilversum. In 1962 ben ik geboren en sinds die dag woon ik Bodegraven.
Favoriete drankje: Water. Goed voor je lijf en geest, hahaha.
Waar kennen mensen jou van?
“Grappig was, dat ik collega werd van een groot aantal onderwijzers die ik zelf ook nog had gehad.”
Veel mensen kennen mij als ‘juf Corita’ van de basisschool. Toen ik van de Pedagogische Academie (voorloper Pabo) afkwam, was het lastig om een baan te vinden. Ik heb toen ongeveer 2,5 jaar vrijwilligers- en invalwerk op basisscholen en de peuterspeelzaal gedaan. Vervolgens heb ik de opleiding tot directiesecretaresse gevolgd. Toen ik met mijn examens bezig was, kwam er weer meer ruimte op de arbeidsmarkt. Ik werd toen gevraagd om in het onderwijs te gaan werken en kon daarbij kiezen uit de Prinses Beatrix-, Goede Herder- en Da Costaschool. Ik koos voor de Da Costaschool. Hier heb ik als kind zelf ook op gezeten. Grappig was, dat ik collega werd van een groot aantal onderwijzers die ik zelf ook nog had gehad.
Toen Bastiaan werd geboren, ben ik gestopt op de Da Costaschool. Toen Frederique anderhalf jaar was, werd ik gevraagd om op de Prinses Beatrixschool te komen invallen, omdat de directeur en een collega op cursus moesten en er geen invaller voor de bovenbouw was. Zo kwam ik weer terug in het basisonderwijs.
‘Voor de leeuwen geworpen’
De periode van “werkzoekend zijn” was op dat moment zelf niet altijd even fijn. Achteraf ben ik heel blij dat ik deze periode heb meegemaakt… Je flexibiliteit en geduld worden getraind en je leert jezelf goed kennen. Door deze ervaring waarbij je regelmatig “voor de leeuwen geworpen werd”, op veel verschillende scholen in allerlei klassen kwam, heeft ertoe bijgedragen dat ik nu “breed inzetbaar” ben. Alle leeftijden vind ik leuk. Na een aantal jaren bovenbouw, werk ik nu alweer een tijdje met de allerjongsten. Ik werk fulltime op de Prinses Beatrixschool in de kleutergroep 1/2B.
‘Kinderen van kinderen’
Heel bijzonder is het feit dat ik de afgelopen jaren al veel “kinderen van kinderen” in de klas heb gehad. Bij veel mensen sta ik bekend als “juf Corita van het Spaanse belletje.” Inmiddels heb ik al een hele voorraad aan belletjes omdat kinderen deze na vakanties voor mij meenemen. Zo mooi!
Mensen kunnen me ook kennen als “cateraar” bij Southwick House Levende Geschiedenis, het bedrijf van mijn man Marcel. Als ik in de gelegenheid ben, ondersteun ik hem waar nodig. Ook iets waar ik veel energie van krijg.
Hoe ziet een dag er voor jou uit?
’s Morgens staan we vroeg op. Marcel en ik ontbijten altijd samen. Vaak ben ik als eerste op school. Heerlijk vind ik het om in alle rust met de schooldag te starten. Mijn dagen bestaan uit lessen voorbereiden, lesgeven, vergaderen, werken aan de administratie, ouder-, kindgesprekken voeren en vooral genieten van mijn werk. Ik voel me als een vis in het water. ’s Avonds gaan Marcel en ik een flink stuk wandelen en 1x per week gaan we naar Duo training bij Mark Veerman. Hier werken wij aan de conditie en spierkracht. Heel goed, zeker nu je een dagje ouder wordt, hahaha.
Waar ben je het meest trots op?
Trots ben ik op ons gezin. We hebben het heel goed met elkaar en kunnen genieten van kleine dingen. Dankbaar ben ik dat ik nog steeds in goede gezondheid en vrijheid met heel veel plezier mijn werk mag doen.
Welk project of vrijwilligerswerk zou je nog willen ondernemen?
Wat projecten betreft, denk ik aan zaken die met school te maken hebben. Dit kan van alles zijn. Het is goed om je te blijven ontwikkelen als school. We hebben momenteel drie kleutergroepen waarin we nauw met elkaar samen werken. Je moet erop letten dat je niet op je eilandje zit, want je kunt zoveel van elkaar leren. En het houdt je scherp om samen dingen op te pakken.
Wat kijk je graag op YouTube, Netflix, TV, of welke boeken lees je graag?
Ik houd van series als ‘Een huis vol’, ‘Ik vertrek’ of een boeiende film zoals ‘The Green Mile’. Lezen doe ik ook graag. Dit kan van alles zijn, onderwijsgerelateerd of anders.
Welke persoon inspireert jou in Bodegraven-Reeuwijk?
De persoon die mij inspireert is mijn moeder Riet Aalbers van bijna 95 jaar. Vlak voor haar 93e moest ze naar een verpleeghuis verhuizen. Ze heeft samen met mijn vader Hans, die in 2009 helaas overleed, een mooi leven gehad. Toch dealt ze al een lange tijd met lichamelijke ongemakken. Ondanks de vele zorgen, gaat ze iedere dag weer vol moed en vertrouwen in. We hebben haar nog nooit horen klagen. Voor hoe zij in het leven staat, haar kracht, vertrouwen, opgewektheid en doorzettingsvermogen heb ik groot respect.
Wat is een belangrijke levensles voor jou geweest?
Een van mijn belangrijke levenslessen is dat niets vanzelfsprekend is. Je leven loopt soms anders dan jij graag zou willen of wensen (zie de periode van werkzoekend zijn na de Pedagogische Academie). Denk in mogelijkheden. Geniet van elke dag en de mooie momenten. Heel cliché, maar zo waar!
Wat is je favoriete plek in Bodegraven-Reeuwijk?
Mijn favoriete plek is behalve mijn thuis de Prinses Beatrixschool, waar ik een groot deel van mijn week doorbreng. Iedere dag is weer een feest. Het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar ik heb nog nooit een dag geen zin gehad om naar mijn werk te gaan. Kinderen zijn fantastisch om mee te werken. Het werken kost natuurlijk energie, maar ik krijg er nog meer energie voor terug.
Wat zou je willen veranderen als je burgemeester was?
Burgemeester zijn zou ik niet ambiëren, maar als ik iets moet noemen, zou ik me er hard voor willen maken dat de logopedist weer terug zou komen op de basisschool. Ik denk dat veel scholen hier heel blij mee zullen zijn.
