Ze is moeder, “regelaar” en schrijfster. Ze deed vrijwilligerswerk voor verschillende commissies en zet zich nu in als bestuurslid van de ECB (Evenementen Commissie Bodegraven). Ze schrijft eigenlijk iedere dag, voor opdrachtgevers van haar eigen bedrijf Sterk Staaltje Tekst en als freelance redacteur voor Kijk op Bodegraven-Reeuwijk. Ook schrijft ze in opdracht Sinterklaasgedichten, sollicitatie- en zelfs wel eens liefdesbrieven. Ze streeft naar goed basisonderwijs voor ieder kind in onze gemeente. De ReBo-er van deze week is: Ilse Höcker.
Naam: Ilse Höcker
Leeftijd: 46
Woonsituatie: Getrouwd, drie kinderen, poezen, woonde in Den Haag, België en Duitsland en woont nu meer dan 20 jaar in Bodegraven, komt uit Oudewater.
1. Waar kennen mensen jou van?
“Mensen kunnen mij kennen als freelance redacteur van Kijk op Bodegraven-Reeuwijk, van mijn tekstbureau ‘Sterk Staaltje Tekst’ of als bestuurslid van de ECB, de Evenementen Commissie Bodegraven. Daarnaast doe ik vrijwilligerswerk voor de scholen en sportverenigingen van mijn kinderen.” Zo verrichtte ze op school veel “hand- en spandiensten”, was contactouder, zat in de Verkeerscommissie en de OR. Ook schreef ze regelmatig persberichten, voor school, voor ESTO en Studio Viva Dans. Verder schreef ze voor de nieuwe websites van de dansstudio en de ECB. “Als ze ergens mensen voor zoeken, help ik graag, het liefst met schrijven of regelen”, concludeert ze. Nu gaat ze ook bardiensten draaien bij Rohda ’76. Ze heeft meer gedaan. “Ik heb vorig jaar geholpen bij de Sinterklaasintocht, ik heb voor de BOV gewerkt en ik heb een tijdje voor ReBonieuws geschreven.”
2. Wat doe je nu in het dagelijks leven?
“Naast ons gezin met drie kinderen, heb ik m’n eigen tekstbureau Sterk Staaltje Tekst en werk ik freelance voor de Kijk op Bodegraven.” Verder is ze bestuurslid bij de ECB. “We zijn met z’n vieren: Kees-Willem van Os, Ben van ’t Hof, Wilma Nuis en ik. We verdelen alle taken onderling en werken samen met de verschillende commissies, waarin veel vrijwilligers zitten die zich vaak al jarenlang inzetten. Alles wat met communicatie te maken heeft, pak ik op, zoals de website, de lokale media en de socials als Instagram en Facebook.” De ECB organiseert grote evenementen zoals Koningsdag, de Borft Live Voorjaarsmarkt en de Najaarsmarkt. “ We willen feesten organiseren voor iedereen, van jong tot oud. We kunnen dan ook altijd veel doeners en denkers gebruiken bij zulke grote evenementen!”
Het is heel leuk om van iets ouds weer iets nieuws te maken
Ze schrijft veel, vanuit haar bedrijf. “Ik neem uiteenlopende opdrachten aan op het gebied van tekst. Dat kan redigeren zijn, maar ook het schrijven van persberichten, brieven, folders of websites.” En één van de gekste dingen waar ze voor heeft geschreven? “Ik heb eens een folder voor een kaashandelaar herschreven. Dat was echt een sterk verouderde tekst, nog gestencild zelfs. Het is heel leuk om van iets ouds weer iets nieuws te maken. Een bijzondere opdracht voor de krant was een interview met Sander de Bruijn, hoofdontwerper voor de Efteling. Via zijn oom kwam ik met deze oud-Bodegraver in contact. Zo’n bevlogen en talentvolle man, met een unieke baan. Heel bescheiden, ontzettend aardig en een boeiend verteller. Ik vind het ook een mooie klus om websites up-to-date te maken.” Maar ze schrijft meer, zoals liefdesbrieven en sinterklaasgedichten. “Ik vind het de uitdaging om wanneer je iets schrijft, het zó te schrijven dat het echt afgestemd is op diegene die het leest. Ook leuk zijn de creatieve opdrachten, zoals het opstellen van een officiële, soms boze brief naar bijvoorbeeld de gemeente. Uitgangspunt is een brief of verhaal in eigen woorden, waarvan soms de honden geen brood lusten en waarvan ik dan een geciviliseerde onderbouwde brief maak.”
“Ook komt bij ons gezin het nodige regel-, ren- en vliegwerk kijken. Onze dochter zit nog op de basisschool, één zoon op de middelbare en eentje die studeert, alle drie in Utrecht.”
Zoveel Bodegravers zijn via dunne lijntjes met elkaar verbonden, soms al van oudsher
3. Wat bindt jou aan Bodegraven-Reeuwijk?
“Mijn sociale contacten en mijn (vrijwilligers)werk. Veel van mijn vrienden en kennissen wonen hier. Mijn kinderen zijn in Bodegraven opgegroeid, gingen hier naar school. Nu hebben ze er nog hun vrienden, sport en bijbaantjes. Ik ben geen rasechte Boreftse, al ken ik inmiddels wel heel veel mensen. Dat komt vooral door de kinderen en het schrijven voor de krant.” Ze verwondert zich over de onderlinge verbondenheid. “Zoveel Bodegravers zijn via dunne lijntjes met elkaar verbonden, soms al van oudsher.”
Ze houdt ook van het dorpse karakter. “Bodegraven is best een aanzienlijk dorp, maar je kunt gewoon naar de winkel gaan en morgen komen betalen als je je portemonnee vergeten bent. Dat vind ik best wel charmant, dat kan in Den Haag niet.”
4. Waar heb je goede herinneringen aan?
“Tuurlijk aan de feesten die de ECB organiseert,” zegt ze overtuigd. “Ik vind het echt heel mooi dat het hele dorp daarop af komt en dat je iedereen ziet genieten. Dan zijn er zo veel mensen op de been. Datzelfde geldt ook voor de Vakantiespelen en de Sinterklaasintocht. Ik heb ook goede herinneringen aan De Zustertuin, ideaal, vooral ook voor kleine kinderen. En natuurlijk aan Reeuwijk, dat is voor oud en jong en eigenlijk in alle seizoenen een prachtige plek. En je bent er zo. Ik vind de Meije en de polder ook bijzonder, het is wel echt een heel mooi stukje waar we wonen. Daar mogen we ons in Bodegraven best bewust van zijn.”
5. Welke (nieuws) gebeurtenis in Bodegraven-Reeuwijk is je het meest bijgebleven?
“Alle berichten die je leest over kinderen die ondanks het ‘passend onderwijs’ in Nederland, toch buiten de boot vallen. Of dat nou kinderen zijn die moeilijk of juist heel makkelijk leren. Ik vind dat heel erg. Er is zoveel kennis en er zijn zoveel mogelijkheden en faciliteiten, maar in Bodegraven wordt dat niet of te weinig ingezet.”
6. Welke persoon inspireert jou uit Bodegraven-Reeuwijk?
“Voordat ik twee mensen bij naam noem, zijn er ook groepen mensen die mij inspireren. Neem die gedreven vrijwilligers die zich met hart en ziel inzetten, vaak voor meerdere doelen. Voor scholen en verenigingen, voor sportclubs en ECB evenementen, maar ook de Vakantiespelen, de Sinterklaasoptocht of het Kinderfestijn. Verkeersregelaars, EHBO’ers, de opbouw- en afbouwploeg”, somt ze snel na elkaar op. “Die vrijwilligers kunnen wat mij betreft niet genoeg in het zonnetje worden gezet, want zonder hen zijn al die evenementen niet mogelijk.”
Er is nog een groep die ze bewondert. “Ik vind alle ouders, en met name moeders die een baan combineren met hun gezin, echt helden. Dat is niet altijd makkelijk.”
Dan heeft ze nog specifieke personen die ze wil benoemen. ” Annette Spijker, die heeft een praktijk voor psychomotorische kindertherapie. Ze heeft al zoveel kinderen die om wat voor reden dan ook een duwtje in de rug nodig hebben, in het zadel gehouden.”
“Ook heb ik veel respect voor Ben van ’t Hof, collega ECB-er en mede-eigenaar van De Buren. Hij is gewoon de verpersoonlijking van ‘hard werken’, dat weet niet iedereen. Ongelofelijk als je kijkt naar zijn uren, energie en bezieling. Voor de ECB, voor De Buren, voor de mensen om hem heen. Iedereen die wel eens moe is, moet gewoon even een weekje met hem meelopen.”
Ik vind van veel dingen wel iets en daar schrijf ik dan over
“Ik krijg inspiratie van veel verschillende dingen eigenlijk. Van dingen die ik meemaak, die ik zie of waarover ik lees. Van (mijn) kinderen, dieren, muziek of noem maar op. Ik vind van veel dingen wel iets en daar schrijf ik dan over.”
7. Waar kom je graag/favoriete plekken?
“De Reeuwijkse Plassen, daar kom ik heel graag. Ik kom ook graag bij de plaatselijke horeca. Het Raadhuisplein kan verder ontwikkeld worden, maar in Bodegraven zijn al veel ondernemers die zich inzetten voor een levendig Bodegraven. Kijk naar De Buren, De Munt, de Zoete Inval, Anders, Pûha, Brouwcafé De Molen. Er zijn heel veel ondernemers die er echt wat van proberen te maken. Zowel op retail- als op horecagebied. We proberen iedereen dan ook wel te steunen,” zegt ze over de horeca. “Eigenlijk houden we er gewoon van om uit eten te gaan en halen we graag een ijsje”, grapt ze.
8. Waar word je nu blij van in Bodegraven-Reeuwijk?
“Ik word blij van alle mensen die hun nek uit durven te steken om Bodegraven levendig, bruisend te maken. En van mensen die het leven van anderen leuker maken. Zoals vrijwilligers dat doen. Maar ook bijvoorbeeld ondernemers die tijdens de Najaarsmarkt de moeite nemen om hun etalage in een kaasthema versieren. Je ziet dat de plaatselijke ondernemers betrokken zijn bij evenementen. Je hebt altijd mensen die ontevreden of zelfs boos zijn, maar ik hoop dat mensen steeds meer waarderen dat er zoveel wordt georganiseerd.“
Ik word blij van mensen die meehelpen om mooie herinneringen voor andere mensen te bouwen
Ze wordt van meer blij in onze gemeente. “De Ice Swim die naar Bodegraven-Reeuwijk is gehaald, bijvoorbeeld. Een handjevol mensen gaat met elkaar om de keukentafel en krijgt dat voor elkaar,” zegt ze over de organisatie. “Ook de organisatie van de Sinterklaasintocht telt maar een paar ‘koppen’, maar er komen zo’n 6000 mensen op af!” zegt ze enthousiast. “Ik word blij van mensen die meehelpen om mooie herinneringen voor andere mensen te bouwen. Dat zijn bijvoorbeeld die dansdocenten die dat onzekere meisje laten shinen, ook al is ze geen prima ballerina. Of voetbaltrainers die in hun eigen tijd staan weg te regenen voor al die jongens en meisjes die geen nieuwe Messi zijn, maar wel lekker willen ballen. Of pubers die de boodschappentassen tillen voor een oudere dame of zich inzetten om jongere kinderen de week van hun leven te geven. Ik zou willen dat iedereen, ongeacht geloof, zich maximaal zou inspannen om het leven voor een ander leuker te maken. En dat kan vaak al met wat tijd en hele simpele dingen.”
9. Wat mis je in Bodegraven-Reeuwijk?
“Voorzieningen voor kinderen die heel makkelijk leren, die mis ik. Op het gebied van educatie en vrije tijd is er voor makkelijk lerende kinderen nog veel te winnen. Er is al heel veel kennis over kinderen die niet binnen het gemiddelde passen, die meer ondersteuning of juist meer uitdaging nodig hebben. Er zijn heel veel faciliteiten, alleen niet hier. Ik vind het heel schrijnend om te lezen dat een kind met bijvoorbeeld gedragsstoornissen of een beperking niet op tijd of helemaal geen plekje kan krijgen in het onderwijs. Of dat het vervoer bijvoorbeeld niet goed geregeld wordt.”
Ouders en kinderen stuiten op onbegrip en vinden het een eenzame strijd
“Onze kinderen kunnen alle drie makkelijk leren. Ze zijn naar verschillende basisscholen gegaan, toch liepen ze steeds tegen dezelfde problemen aan. Zij passen niet in het ‘one size fits all’ onderwijs. Ook andere ouders delen deze ervaringen, ook hun kinderen lopen vast. De basisscholen zijn niet ingericht op deze makkelijk lerende kinderen. Het is een diepgewortelde misvatting dat voor hen alles vanzelf gaat, dat zij geen instructie nodig hebben en geen aandacht. Voldoende uitdaging is een behoefte, geen luxe. Een vaak gehoorde opmerking is ‘dat is toch fijn dat je kind alleen maar negens haalt?’. Maar kinderen die niet voldoende uitgedaagd worden, komen te kort en zijn ongelukkig of zelfs depressief. Ze gaan onderpresteren, rebelleren of ‘zoomen volledig uit’. Ouders en kinderen stuiten op onbegrip en vinden het een eenzame strijd. Er is gelukkig steeds meer mogelijk voor kinderen die extra ondersteuning nodig hebben. Toch komen kinderen die overal makkelijk doorheen fietsen in het reguliere basis onderwijs te kort. Onbegrijpelijk hoe talent niet wordt gezien, of beter nog, gekoesterd en ontwikkeld wordt.”
10. Welke Bodegraven-Reeuwijker verdient er volgens jou een lintje?
“Annette Spijker en Ben van ’t Hof”, noemt ze opnieuw. “Dat zijn de onzichtbare parels uit Bodegraven.” Ze bedenkt nog een bestemming voor de lintjes. “Eigenlijk ook een collectief lintje voor al die vrijwilligers, voor iedereen die zich inzet voor een ander. Ik vind dat wij hier best veel voor lief nemen. Als je kritiek hebt, kijk dan wat je zelf kunt bijdragen om het te veranderen. Veel mensen oordelen, terwijl ze er echt geen kaas van hebben gegeten.”
11. Waar zou je nog heen willen verhuizen uit Bodegraven-Reeuwijk?
“Ik zou dan terug willen naar een wat grotere plek, toch wat stadser, maar dan wel met de natuur dichtbij. Nu zitten al onze kinderen in Utrecht op school, dus het zou dan rondom Utrecht zijn.”
Het devies is ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’
12. Wat zou je veranderen als je burgemeester was?
“Als ik burgemeester was, zou ik zorgen voor betere faciliteiten voor makkelijk lerende kinderen. Meer diversiteit en inclusiviteit in het basisonderwijs in Bodegraven-Reeuwijk. Ik zou me gaan laven aan de gemeentes om ons heen. Ga kijken en leer van de ‘best practice’ daar. In Bodegraven is geen passend onderwijs voor die groep kinderen. Het devies is ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Het aanbieden van een uitgebreider, passend onderwijsaanbod blijkt lastig. Uitgangspunt is toch: het is basisonderwijs, met de nadruk op basis. ‘Met je kop boven het maaiveld uitsteken’ wordt zelden benut, laat staan beloond of aangemoedigd.”
“Ik hoop dat iedereen in het onderwijs en iedereen die met kinderen te maken heeft een stapel boeken op zijn of haar nachtkastje heeft liggen. Blijf bijleren en lees alles wat je te pakken kun krijgen over autisme, ADD, ADHD, over kinderen die moeilijk of juist makkelijk kunnen leren enzovoort. Dan kun je ieder kind zien, ieder kind bieden wat het nodig heeft. Nu vallen veel kinderen uit, worden ongelukkig. Veel potentieel gaat verloren, maar dat kan toch nog niet in zo’n welvarend land als Nederland? En dat willen we toch niet in Bodegraven? Het moet toch lukken om iedereen binnen de boot te houden?”
