Ze is enthousiast, weet van aanpakken en is een échte Bodegraver. Ze ziet haar familie vaak, net als de kleuters van wie ze juf is. De ReBo-er van deze week is: Patricia Batelaan!
Naam: Patricia Batelaan
Leeftijd: 34
Woonsituatie: “In Bodegraven, daar ben ik geboren en getogen. Ik woon samen met mijn zoon Kyan (9).”
1. Waar kennen mensen jou van?
“Ik denk dat mensen mij kennen van de Goede Herderschool, daar werk ik nu 13 jaar.” Drie dagen in de week werkt ze als juf van de kleuters. “Ik vind het leukst aan kinderen dat ze zo spontaan zijn, dat ze alles zeggen en doen. Dan kan je ze ook weer verder helpen bij een vraag; dat onderzoekend leren vind ik interessant.” Verder tennist ze bij Botesa en kunnen mensen haar kennen als inwoner “van Bodegraven.”
2. Hoe ziet een dag er voor jou uit?
“Ik ga vroeg op, half acht wil ik op school zijn.” Ze begint met spullen klaarzetten en begroet daarna de kinderen op ieder een andere wijze, zoals een high-five. “Dan gaan we in de kring, spelen, werkjes maken, kinderen helpen om verder te komen in het leerproces.” Het napraten in de lerarenkamer waardeert Patricia ook: “het gaat ook over het leven buiten school, ik vind het heerlijk dat dat kan. Tennis doe ik veel ‘s avonds. In het weekend doe ik competitie.” Ze noemt iets kenmerkends van haar en haar familie: Iedere dinsdag ga ik naar de markt met mijn moeder en oma, dat is heel gezellig. Soms sluiten andere familieleden ook aan.” Af en toe sport ze bij DATO, en ook is ze actief bij Rohda’76, waar haar zoon Kyan voetbalt.
3. Op welke school heb je gezeten?
“De Da Costa School. Daarna ben ik naar het Kalsbeek College gegaan in Woerden, en toen nog een station verder in Utrecht; de Marnix Academie, ofwel de PABO.”
4. Hoe is jouw leven na corona het meest veranderd?
“Ik ben vooral blij dat we weer naar school toe mogen. Het thuisonderwijs was grappig bedacht; maar totaal niet mijn ding. Je hebt zo weinig grip”, aldus de juf. “Je ziet het naast de kinderen ook aan de ouders: ‘wat fijn dat mijn kinderen weer naar school toe kunnen’, doet ze lachend na. Ze merkt met diezelfde lach meer respect van ouders voor het lerarenvak op. “Familiegelegenheden moeten nu op kleinere schaal worden gevierd, dat vind ik wel heel jammer.”
5. Waar ben je het meest trots op?
“Dit is zo’n dingetje”, ze denkt even. “Dat ik het toch maar red als alleenstaande moeder. Volgens mij zijn we ook allebei heel gelukkig”, vertelt ze over haar en haar zoon. “Alle balletjes hooghouden; werken, sporten, vrienden; ik denk dat ik daar het meest trots op ben.”
6. Aan welke vakantie beleefde jij de mooiste herinneringen en waarom?
“Ik denk dat dat de eerste vakantie was dat Kyan en ik samen weggingen met het vliegtuig naar Kos; dat vond ik spannend maar toch ook dat trotse gevoel; dat we dat toch maar met zijn tweeën deden.”
7. Welke persoon inspireert jou in Bodegraven-Reeuwijk?
“Mijn moeder” zegt ze meteen. “Die heeft drie kinderen groot gebracht, mijn vader was veel aan het werk. Mijn zusjes zijn heel goed terecht gekomen; de een werkt bij de makelaar, de ander is manager bij Pathé. We hebben allemaal een koophuis. Dat is toch wel de verdienste van mijn moeder. In de Emmaüs gemeente doet ze ook vrijwilligerswerk, mijn moeder regelt eigenlijk alles: dat heb ik wel overgenomen.”
8. Wat kijk je graag op Youtube, Netflix, TV?
“Ik ben nu de serie Undercover aan het kijken, maar ik ben ook wel van La Casa de Papel; en Klem.”
9. Op welke plekken kom je graag in Bodegraven-Reeuwijk?
“Ik kom wel graag bij de restaurantjes: Restaurant Anders, De Buren, De Munt. Ik ben nu niet zo meer van het stappen.” Ook ziet ze geregeld vriendinnen, en komt ze graag drie keer in de week bij de tennisbaan met haar zussen. “Die band met mijn familie is is echt supergoed, die wonen ook hier. Ik ga Bodegraven niet uit” besluit ze.
10. Wat zou je willen veranderen als je burgemeester was?
“Er zijn twee dingetjes: de geldkraan is een beetje teruggedraaid op school; er is geen logopediste meer. Ook is school-maatschappelijk werk weg, bijvoorbeeld voor kinderen die moeite hebben met samenspelen. Je hebt een hulpvraag; en voor ouders is het best een stap om naar een logopedist te gaan voor hun kind. Het is fijn als er iemand op school loopt die dan even kan luisteren; dat mag de burgemeester wel weer terug halen. Ook de Vakantiespelen, daar gaat mijn zoon heen, maar er is altijd stress dat er te weinig plek is. Misschien een groter veld” oppert ze. “Ik ben zelf altijd geweest, vanaf dat ik vier was tot ik niet meer mocht. Dat moet gewoon blijven bestaan, met ruimte voor iedereen.”
