Vandaag staat er een interessant artikel in het Algemeen Dagblad. De Veluwse natuur heeft rust en bescherming nodig en de provincie Gelderland overweegt om het natuurgebied op slot te doen.
Nu kan ik me niet zo goed voorstellen hoe, maar ze hebben wel een punt dat ook voor Bodegraven-Reeuwijk geldt.
We wonen namelijk niet voor niets midden in het Groene Hart van Nederland. Met een uniek historisch buitengebied en prachtige plassen. Vergis je overigens niet, vrijwel alle natuur in Nederland is gewoon door mensenhanden ingericht. Onze plassen zijn het resultaat van de veenindustrie die ooit na de energiecrisis begin 19e eeuw ophield te bestaan en onze polders zijn het resultaat van ruilverkaveling.
Niet echt woeste eeuwenoude natuursteppes, maar dat is niet zo belangrijk wanneer je met elkaar gaat praten over de toekomst.
De afgelopen weken borrelen er namelijk steeds meer verontrustende en dito bedreigende geluiden op, waar vooralsnog geen enkel duidelijk antwoord van onze lokale volksvertegenwoordiging tegenover staat.
Woerden is op zoek naar schuifruimte, wat volgens mij betekent dat ze gewoon hun industriegebeuren over de gemeentegrens ons dorp in willen schuiven. Gouda, Alphen, Boskoop en Waddinxveen, de lijn langs de Gouwe, willen graag leefbaar blijven en vooral de verkeersoverlast weren. Vandaar dat ze nu inzetten op een nieuwe provinciale weg dwars door onze groene weilanden en dan zitten we ook nog met de hete adem in onze nek vanuit het grote Alphen en Gouda om op ons grondgebied windmolens te plaatsen.
Want elke gemeente in Nederland heeft vanuit Den Haag klimaatdoelstellingen opgelegd gekregen, beide gemeentes hebben hier helaas geen plaats voor, maar gelukkig mag je jouw deel ook bij de buren neerzetten. Compensatie heet dit in politiek jargon. Dan zijn er nog een stuk of wat ondernemers die onze gemeente graag zien als wingewest voor hun ambitieuze verdienmodellen.
Wanneer we niet opletten zijn we hier straks het afvoerputje voor de gemeentes om ons heen. Die willen zelf heel graag groen worden en de gevolgen hiervan leggen ze met veel liefde neer bij de buren Bodegraven-Reeuwijk.
Op slot gaan is misschien een stap te ver, maar dat de klok bijna op vijf voor twaalf staat is duidelijk. Het wordt hoog tijd dat we eens met z’n allen gaan nadenken hoe groen deze gemeente in de toekomst wil blijven.
Column van: Annemarie Visser
