Huisbezoek 70+ – Een huisbezoek beschreven door een vrijwilliger

Als ik telefonisch een afspraak wil maken met een echtpaar, weet mevrouw niet meer dat ze zich heeft opgegeven voor een huisbezoek van het project Huisbezoek 70+. En … nee haar partner ook niet. Ik leg uit dat het gaat om een informatief huisbezoek dat hen kan helpen de weg te vinden binnen hulp- en dienstverlening. Ja, zij willen wel meedoen. Corona hebben zij allebei niet gehad en op mijn verzoek zullen zij afbellen als zij plotseling klachten krijgen.




Dondermiddag 3 september bel ik aan. Uit voorzorg heb ik een mondkapje op. Mijnheer doet open en weet niet dat ik zou komen en waar het over gaat. Ik mag verder komen en zie dan dat mevrouw op bed ligt, zij is een beetje moe. Ook zij is vergeten dat wij een afspraak hebben. Als ik haar nogmaals vertel wat het doel is van mijn bezoek, weet zij het weer en komt haar bed uit. Na een kort gesprek wordt besloten dat ik alleen met mevrouw het gesprek aanga. Mijnheer gaat iets verderop in de kamer zitten.

Mevrouw en mijnheer wonen al vijftien jaar in de buurt van een Huis van Alles. Daar worden ook activiteiten georganiseerd en de mensen komen daar bij elkaar voor koffie of samen eten. Mevrouw zegt ”We zijn allebei niet mobiel genoeg meer, we kunnen niet meer zelf naar buiten om ergens aan deel te nemen”. De mensen die zij kenden zijn allemaal overleden en contact met de buren hebben zij nauwelijks. Helaas hebben zij geen kinderen, wel komt er soms een neefje langs om met mevrouw in de rolstoel te wandelen of een boodschapje te doen. Koken lukt niet meer dus maken zij gebruik van een maaltijdenservice. Er komt een maal per week een huishoudelijke hulp, maar mijnheer en mevrouw vinden het lastig om het huishouden in de tussentijd bij te houden.                                      

Mevrouw is vergeetachtig en haar fysieke gesteldheid gaat achteruit. “Maar het allerergste is de eenzaamheid” vertelt zij. De communicatie met haar man is moeilijker geworden en hij wil niets meer. Het liefst wil zij samen met haar man naar een verzorgingshuis of anders alleen. Samen met andere mensen eten, een praatje maken met elkaar en natuurlijk wat meer verzorging.  Zij zijn er aan toe, dat voelt zij wel op haar leeftijd van vijfennegentig jaar. De Corona periode heeft er natuurlijk nog een schepje bovenop gedaan, veel activiteiten gingen niet meer door. Ja, mevrouw had wel weer eens zin om te kaarten. Ik besluit dit te noteren en vraag aan mevrouw of ik dit ook terug mag koppelen aan de sociaal makelaar van SAM. Ja, dat is oke.

De financiële administratie wordt al jaren gedaan door een boekhouder, overzicht hebben zij echter niet of zij kunnen het niet meer volgen. Bepaalde zaken regelen, wie doet dat voor hen? Mevrouw weet het niet, ik krijg de indruk dat er niemand is die dat doet. Een complexe situatie en in overleg met mevrouw besluit ik meteen na mijn huisbezoek contact op te nemen met de coördinator van het Huisbezoekproject van SAM om actie in gang te zetten op diverse fronten.

De sociaal makelaar van SAM informeert rondom de kaartclub en het blijkt mogelijk om mevrouw op te halen. Fijn, toch iets wat nu weer mogelijk is. Ook blijkt dat er tóch al een indicatie is voor meer zorg en iemand die daar de coördinatie over heeft.

Ik ben blij dat er, en ik hoop op tijd, nog iets gedaan kan worden voor deze mensen, om het leven wat dragelijker te maken. Want daar hebben mensen van zo’n hoge leeftijd recht op.  Voor mij is het dankbaar werk om in zo’n situatie te observeren, te signaleren, te luisteren en actie te ondernemen.

Vragen

Heeft u vragen over het Huisbezoekproject? Neem contact op Marjolein Waagmeester, coördinator Huisbezoek 70+, via m.waagmeester@samwelzijn.nl of 06 30849203

Door: Nelleke Dorsman

Advertentie

blank

blank

blank

blank

blank

blank